Hij fietste die week drie keer, elke rit zo’n 75 kilometer, maar de koude noordoostenwind beet genadeloos in zijn gezicht. Vooral zijn kaak, voorgoed beschadigd door een medische blunder, speelde op. Jaren geleden, bij het verwijderen van een wijsheidstand, had een onbekwame tandarts uit Geraardsbergen – een Braziliaanse met Belgische papieren – zijn leven onherstelbaar veranderd. Ze wist van de zware bestraling die hij in 2013 had ondergaan om keelkanker te bestrijden, een behandeling die hem volgens de professor van UZ Gent volledig genas. Maar die bestraling had zijn kaakbeen broos gemaakt, en toch besloot ze met brute kracht, samen met een collega, de tand te verwijderen. Tijdens de ingreep hoorde hij zijn kaak kraken. De pijn nam hij voor lief, maar de gevolgen waren rampzalig.Zonder voorafgaande antibiotica – een medische verplichting – kreeg hij na de ingreep een hardnekkige ontsteking in zijn linkerkaak. Die zomer van 2021 hield hij zichzelf op de been met Dafalgan en Brufen, terwijl hij doorwerkte in zijn loungebar. Op vakantie in december dat jaar brak zijn kaak plots op twee plaatsen. Na twee operaties in Geraardsbergen volgde uiteindelijk een zware ingreep in UZ Leuven. Acht en een half uur lang werd een stuk bot uit zijn kuit in zijn kaak geplaatst om de schade te herstellen. De operatie was een succes, maar de prijs was hoog: zijn linkergezichtszenuw was permanent beschadigd, en de pezen onder zijn kaak stonden steeds strakker, waardoor een pijnvrij leven onmogelijk werd. Elke ochtend werd hij wakker met kwelling, en tegen de avond werd de pijn ondraaglijk – allemaal door die ene onbekwame tandarts.Op advies van de professor die hem in 2013 van keelkanker verloste, zocht hij hulp bij het Fonds voor Medische Ongevallen. In UZ Genk was de conclusie helder: de tandarts had hooguit de wijsheidstand mogen afslijpen, maar nooit zo’n wond mogen veroorzaken. Door de slechte doorbloeding, een gevolg van de bestraling, kon die wond nooit normaal helen. Hoop op verlichting had hij niet meer. De pijn in zijn kaak werd alleen maar erger.Toch voelde hij zich op zijn zeventigste fysiek nog sterk. Wonen aan de kust, ver weg van die tandarts die zijn levenskwaliteit verwoestte, gaf hem rust. Maar de realiteit bleef hard. Afgelopen nacht was de pijn zo hevig dat hij, in plaats van te fietsen of te genieten van een familiefeest, in de zetel lag met een tweede Ibuprofen van 600 mg. Zijn advies aan anderen was simpel: denk twee keer na voor je een tandarts vertrouwt. Zijn verhaal was een waarschuwing, geschreven met de littekens van een leven dat nooit meer hetzelfde zou zijn.
Geef een reactie